Het opdiepen van
jeugdherinneringen gaat gepaard met schaalvergroting of -verkleining, al naar
gelang je vooruitkijkt of terugkijkt. Als broekie van vijf of zes keek ik
letterlijk hoog op naar volwassenen. Die hadden een lengte die ik nooit zou
bereiken. Toen ik in volgroeide staat hen opnieuw tegenkwam, bleken zij vaak
kleiner dan ik.
Straten en pleinen waren
in mijn herinnering eveneens van een reusachtige omvang. Ook daar bleef later weinig
van over. Het ontdekken van de ware
proporties - wat is waar? – heeft iets ontnuchterends.
Kindervoorstellingen
vormen een mythische schat. Naarmate je ouder wordt, wordt er steeds meer van gestolen.
15 juni 2015 – 1534
Geen opmerkingen:
Een reactie posten