Indrukwekkend was het laatste
eerbetoon aan de lieve vriendin die wij nog maar kort kenden. De kleine
middeleeuwse kerk van Oosterland was tot op de laatste plaats bezet. De Ierse
volksliederen waren van een ontroerende schoonheid.
Zij is er nog, haar geest
is aanwezig, zeggen ze dan altijd. Het voelde daadwerkelijk zo. Met woorden,
beelden en muziek is de verloren geliefde weer tot leven te wekken.
Enkele maanden terug
barstte ze nog van de energie en de ideeën die ze wilde verwezenlijken. In haar
laatste dagen zei ze: 'Het is goed zo, ik ben tevreden.' En toen werd het
licht.
30 mei 2015 – 1524
Geen opmerkingen:
Een reactie posten