We
noemden elkaar Sjeng. Limburgser kon het niet. Ik weet niet waarom we daartoe
besloten. De naam paste ons allebei.
Sjeng
leerde ik kennen in de eerste van de middelbare school. Buiten schooltijd
spraken we bij elkaar thuis af. Hij woonde in een buurt waar veel krapuul
woonde. Dat was spannend. Als we een hut bouwden achter op het veld, kon het
krapuul ons te grazen nemen.
Zijn
vader was iets hoogs bij de ENCI. Hij droeg nette pakken. Ik durfde hem bijna
geen hand te geven. Z'n moeder was aardig, maar streng. Dat was misschien omdat
Sjeng graag fabuleerde.
13 sept 2013 – 927
Geen opmerkingen:
Een reactie posten