Hans
Lodeizen had een groot dichtersleven voor zich toen hij in 1950 op 26-jarige
leeftijd overleed. Op zijn sterfbed schreef hij dit gedicht aan zijn vader, met
wie hij een moeizame relatie had gehad. Is een week staren genoeg?
Voor
vader
o vader
wij zijn samen geweest
in de
langzame trein zonder bloemen
die de
nacht als een handschoen aan-
en
uittrekt zijn wij samen geweest
vader
terwijl het donker ons dichtsloeg.
waar ben
je nu op een klein ritje
in de
vrolijke bries van een groene auto
of legde
de dag haar handschoen
niet op
een tafel waar schemering en
zachte
genezing zeker zijn in de toekomst.
mijn
lippen mijn tedere lippen dicht.
23 april 2013 – 798
Geen opmerkingen:
Een reactie posten