Lach

Afgelopen week ging een bekende Wieringer heen. Op de condoleance waren 750 mensen. Ook bij de herdenkingsbijeenkomst puilde de voetbalkantine uit.

Het is dattie het niet kon verstaan. Maar als hij had gehoord hoe hij de hemel in werd geprezen, had hij diezelfde hemel vast links laten liggen.

Altijd stonden de kraaloogjes gespitst en was de lach niet ver weg. Zoals op onze trainings- en zijn vergaderavond. Biertje in de hand, meestal luisterend, want aan weinig woorden had hij genoeg. Als het te ingewikkeld werd kon hij zomaar roepen: ‘Als er maar genoeg geneukt wordt.’ 
Dan sprak niemand hem tegen.

9 mrt 2013 – 753