Brinta

Een week griep is een week niet gelachen. Van beide gaat een mens niet dood. Alleen voelen mijn benen nog als brinta en mijn borst als schuurpapier.
L. snapte het niet, dat ik de dijk al die dagen links liet liggen. Zij is de verschrikkelijke parasiet van vorig jaar allang vergeten. Geen zieke koeien uit de sloot halen, is haar parool.
Een ringmus laat trots een witte donsveer aan mij zien. Daarna vliegt hij op om onder de dakpannen een nest in te richten.
Uit mijn koude voeten pers ik de laatste woorden van oud zeer. Ik hunker naar lente.

4 mrt 2013 – 748

Geen opmerkingen:

Een reactie posten