UKV

Ik herinner mijn grootvader vooral als een man van weinig woorden. Aan tafel was deze zwijgzaamheid zelfs een vereiste. Zijn gewoonte om op elke hap 32 keer te kauwen slokte nagenoeg alle spreektijd op.

Als hij een kaart stuurde – voor je ‘jaardag’ of als hij met vakantie was – volstond hij met de boodschap ‘h.g. Opa’. De ‘g’ kon groeten en gefeliciteerd betekenen.

Elk goed verhaal heeft een begin, midden en eind. Dat geldt ook voor ‘h.g. Opa’, met de spatie als rustbrengend centrum.

Mijn grootvader was de verteller van het ultrakorte verhaal. Ook het UKV verdient een literaire plaats.

18 nov 2012 – 642