Ik zal zeker
niet de enige zijn die deze dagen heeft geluisterd naar Canto Ostinato, van de zojuist overleden Bergense
componist Simeon Ten Holt.
De
bezwerende schoonheid van het uren durende stuk schuilt onder meer in de
5/8-maat. De noten buitelen over elkaar heen. Zoals een ongeduldig kind dat de
ene vraag na de andere op je afvuurt. Het lied, ostinato (koppig) als het is, gunt de
luisteraar geen moment rust.
‘Canto
Ostinato is vanuit een crisis ontstaan,’ vertelde Ten Holt ooit in een
interview. ‘Je kunt wel altijd mooi weer spelen, maar om de winter kan niemand
heen.’
27 nov 2012 – 651
Geen opmerkingen:
Een reactie posten