Loch Wad

In één dag heeft de winter alle sporen uitgewist. Alsof hij er nooit is geweest en ik het me alleen maar heb verbeeld.
Gelukkig laat het water zich niet misleiden. Grote ijsplaten schuiven over elkaar. Soms lijkt het wel een schuttersputje vanwaaruit de winter zich met hand en tand verdedigt tegen de dooi. Of waar dadelijk een watergruwel naar buiten klimt om Wieringen onder te dompelen in helse tijden. Het monster van Loch Wad.
In de media beluister ik alweer de hoop dat er een tweede vorstperiode komt. Dat is de ellende met schaatsers: hun ijsdorst is niet te lessen.

28 jan 2013 – 713

Geen opmerkingen:

Een reactie posten