Ik had nog nooit van deze Brabants-Larense beeldhouwer gehoord. Pierre
Paul Grégoire (1950), afkomstig uit een kunstenaarsfamilie, kreeg dit jaar de
Singer Prijs.
De fraaie tuin van het gelijknamige museum toont een twintigtal beelden.
Grote half-abstracte plastieken van brons, steen en hout waarin je de essentie ervaart
van thema’s als ontmoeting, zwaartekracht, wind en oneindigheid.
De combinatie van glad en ruw doet wel denken aan het latere werk van de
Limburgse beeldhouwer Rob Stultiens (1922-2002), de abstracte essentie aan Constantin
Brâncusi (1876-1957).
Helaas liggen de prijzen van Grégoires beelden ver boven mijn budget.
Maar kijken is ook al een feest.
22 juni 2020
– 3183
Geen opmerkingen:
Een reactie posten