We hebben
allemaal bladzijden of misschien wel hele boeken over ons verleden die we definitief
hebben omgeslagen of opgeborgen. En waar familie en vrienden geen weet van
hebben.
Ik schreef laatst
over de West-Friese armoedzaaier Cornelis Dikstaal. Inmiddels heb ik zijn
kinderen en kleinkinderen gesproken. Die wisten niets van zijn verleden in de
werkverschaffing. Op mijn zoektocht in de oude linkse bladen De Arbeider
en De Wapens Neder trof ik de bevlogen antimilitarist Wim Wiese aan. Hij
werd na de oorlog een rechtsige PvdA’er in Hoorn.
Sommigen typeren
zoiets als jeugdzonden. Je kunt het ook ‘ontwikkeling’ noemen. Net zo menselijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten