Na mijn Londen-trip en
gisteren een lange trouwpartij komt de zondagse rust als geroepen. Het is zo
rustig dat zelfs 100 Woorden er aan
dreigt te geloven.
Het eigen huis doet altijd
een tikje anders aan na een vakantie, hoe lang of kort ook. Alsof in de tussentijd
de meubels zijn verschoven en weer teruggezet. Of de schilderijen tijdelijk van
plaats hebben geruild.
De kans is groter dat ik
niet meer dezelfde ben als voorheen. Londen heeft zich in mij genesteld.
Definitief, lijkt het wel. Mijn reisgids hield ik op zak. Zodat de stad kon
denken: he's one of us.
30 sept 2018 – 2692
Geen opmerkingen:
Een reactie posten