Twee smoezelige jongetjes
staan in het opengeritste deel van hun tentje op de uitkijk. Waarschijnlijk
zijn het broertjes of in ieder geval vriendjes. De jongste heeft een speen in.
De oudste heeft een arm om hem heen geslagen. Enkele meters verderop ploetert
een moeder met een baby op de arm op slippers door de zware modder. Op weg naar
een ander tentje van één bij twee.
In een majestueuze
vergaderzaal zijn mensen in maatpakken bijeen, de rekenmachine onder
handbereik. Misschien zetten ze straks een handtekening, als ze het eens zijn
over de aftelsom.
Ver weg bulderen de
mortieren gewoon door.
12 mrt 2016 – 1800
Ik zag ze. Met de tranen die zij niet meer hebben.
BeantwoordenVerwijderenGeen woorden voor.