De fascinatie voor de
Amerikaanse presidentsverkiezingen heb ik nooit begrepen. De overvloedige
berichtgeving daarover lijkt vooral te danken aan de americanofilie van een
beperkt groepje journalisten en zelfbenoemde analisten. Twan, Felix, Jort,
Sywert, Charles en noem maar op zitten bij elke voorverkiezing 's nachts
likkebaardend voor de buis. Om de volgende dag daarover kwijlend te ratelen in DWDD, Nieuwsuur, Pauw of RTL Late Night.
Maarten van Rossem concludeert
elk jaar weer dat het lood om oud ijzer is wie president wordt. Ook over de
grote plas blijft bijna alles zoals het was. Behalve dat er miljarden aan
campagnegelden zijn doorgedraaid.
3 mrt 2016 – 1791
Geen opmerkingen:
Een reactie posten