Stootblok

Als de nevel over het Wad hangt en Den Helder en Texel onzichtbaar zijn, kun je denken: dit is het einde van de wereld. Hier stuit de levenslocomotief op een denkbeeldig stootblok.
Misschien is het ook zo dat mensen hier de zee in lopen om niet meer terug te komen. Tussen de zwerfkeien door die als bakens in de modder liggen, voorbij de foeragerende scholeksters die nauwelijks opkijken, onder het waakzame hemeloog dat alles toelaat.
Wie raakt niet betoverd door de kracht van de oneindige eindigheid? Daarom staan we graag op bergtoppen en aan vloedlijnen. Om even eeuwig te zijn.


16 mrt 2016 – 1804

Geen opmerkingen:

Een reactie posten