Soms denk ik bij een
fysiek ongemak: het komt niet meer goed. Het zal de leeftijd zijn, dat een mens
zo denkt. Bij een senior zit een blessure nu eenmaal in een steeds kleiner
hoekje en het herstel juist in almaar groeiende hoek. Als de blessure dan toch
lijkt te verdwijnen, verdwijnt ook het denken.
Leven in blessuretijd, hoor
je ook weleens. Dat zeggen ze van mensen die al ten dode zijn opgeschreven maar
nog steeds erbij blijven. Ik zie een gewond dier dat zich eindeloos voortsleept
over de Afrikaanse savanne vol gevaren. En geen een gladiool te zien
natuurlijk.
19 jan 2016 – 1751
Geen opmerkingen:
Een reactie posten