Grijsloos

De grauwe deken is opgeborgen. Zelfs Wieringen werd er saai van. Net op het moment dat ik begin te wennen aan de ondraaglijke grijsheid van het bestaan, breekt de zon door. Met mijn nieuwe verrekijker heb ik een extra helder zicht.
Op de duizenden scholeksters die opvliegen en in de lucht een Escher componeren. Op de tientallen steenlopers die ondanks hun dikke buikjes blijven scharrelen. Op de kieviten die met hun jongeren rondhangen in de wei.
Over het wad klinkt een sereen lentechoraal, de 'tululuut' van de tureluur en de 'joedeloedeloe' van de wulp. In de verte vaart een stoomboot.


6 dec 2014 – 1360

Geen opmerkingen:

Een reactie posten