Als
voormalige stedeling die in zijn opvoeding aardig wat buitenbeleving heeft
meegekregen, blijf ik me verbazen over de schoonheid van de natuur. Dat die grotendeels
door mensenhanden is gevormd, doet er niets aan af. Integendeel. Laten we
onszelf een groene pluim gunnen.
Elk dag
loop ik langs de geurige rozen in de bloementuin. Die lonken zwijgzaam: ‘Ruik
aan mij en je dag is zoet.’ Ik word bedwelmd door pure parfum.
Ook in de
moeshof bloeien de gewassen. De peulen met een prachtig driekleurig bloemetje –
wit, roze en diep bordeaux – en het vlas in fris korenblauw.
Voor hen
is schoonheid doodnormaal.
11 juli 2013 – 877
Geen opmerkingen:
Een reactie posten