Vissenkop

Aan het einde van het laantje staan de twee mannen met honden breeduit met hun armen te zwaaien. Ik ben nog te ver om hun alarmroep te verstaan. 
Even later hoor ik hen: ‘Hou je hond aan de lijn! Ze hebben weer vissenkoppen gedumpt bij de sloot. Straks heppie een graatje in z’n keel.’ L., die normaal ver voor mij uit loopt, ziet haar weg versperd en blijft angstvallig in mijn buurt.

‘Wie doet dat nou steeds?’ vraag ik. Ze noemen de naam van een bekende dorpsgenoot. Tevergeefs hebben ze hem erop aangesproken. ‘Het ken hem helegaar niks skele.’

18 sept 2012 – 581