De ontvangst bij het
Marxisme Festival is van een ongedwongenheid die ik me uit het studentenleven
kan herinneren. Twee tafels waarvan de voorkant is behangen met posters tegen
bezuinigingen en Wilders en voor Palestina en solidariteit. Daarachter de jonge
dames en heren van de Internationale Socialisten die zich het liefst
voorstellen met alleen hun voornaam.
Op een van bovenzaaltjes
vertel ik over het leven van Trien. Het bescheiden publiek is zeer
geïnteresseerd en komt met veel goede vragen. Ze verwonderen zich over het feit
dat dit verhaal nu pas verteld wordt.
Op die vraag heb ik
eigenlijk geen goed antwoord.
22 april 2018 – 2532
Geen opmerkingen:
Een reactie posten