Altijd als een nieuw boek van de pers rolt – deze week is dat voor de vierde keer – breek er een niemandstijd aan.
Ik raak in een geestestoestand waarbij er niks meer uit mijn handen komt. Met niks bedoel ik dan: iets waarbij ik mijn hoofd moet gebruiken. Het is een mengeling van euforie en onbestemdheid.
Even geen hersenwerk dus, maar in de tuin werken, naar de supermarkt voor postzegels en daarna de eerste presentexemplaren versturen. Tussendoor pak ik het boek weer op en lees ik een stukje. Zullen ze, de lezers, het straks wel leuk vinden? Onzekerheid, ook dat nog.
11 juni 2021 – 3412
Geen opmerkingen:
Een reactie posten