Hout

Treurig liep hij door het woud

hier was iedereen van hout.

 

Dit ultrakorte gedicht van Henk Spaan welt in mij op, terwijl ik door het Robbenoordbos wandel. De bomen nog vrijwel treurig kaal, de vogels op een enkele na nog nauwelijks hoorbaar.

Het gedicht is een knipoog naar de psychiater Jan Foudraine, die in 1971 het boek Wie is van hout publiceerde. Het was een aanklacht tegen de medisch-dominante behandelmethoden en bepleitte een herwaardering van de patiënt als mens. Nadien kwam de ‘anti-psychiatrie’-beweging op gang.

Het gedicht staat in Spaans flinterdunne bundeltje ’n Lach en ’n Traan (1973). Vermakelijke ‘antipoëzie’.

 

9  april 2021 – 3374