Samen met R. kijk ik terug op haar vroege jeugdjaren. Hoe ze, nog geen twee jaar, bij ons kwam wonen en dat ze bijna vanaf dag één zingend door het leven ging. Als ze ging slapen, als ze wakker werd, bij het tekenen of knutselen en in het stoeltje voor op de fiets.
Al snel wist ze hoe ze eigenhandig de CD’s van Liedjes met een hoepeltje erom kon afspelen. Ze klom op een krukje en bediende probleemloos de knoppen van de CD-speler. Daarna ging ze, met duim in, tegen een van de geluidsboxen zitten.
Van concentratieproblemen nog geen spoor.
10 nov 2020 – 3276
Geen opmerkingen:
Een reactie posten