Ik moet steeds denken aan
het jongetje van verderop in de straat. Met zijn oudere broertje - hemzelf
schat ik op drie – en zijn vader was hij de eerste die maandag aan de deur kwam
voor Sint Maarten.
Terwijl zijn broertje een
onduidelijk liedje produceerde en twee keer in de bak met snoepgoed graaide,
keek hij mij strak aan. Zijn lampion ging voortdurend uit. Toen ik hem wilde
bekijken, gilde hij: 'Niet aankomen!' Daarna keek hij mijn oprit af en zei hij:
'Poort.' Vervolgens wees hij op de fiets tegen het huis. 'Banden.'
Feest of niet, het leven
gaat door.
14 nov 2019 – 3045
Geen opmerkingen:
Een reactie posten