Een aardige bijkomstigheid
van recensies en interviews in landelijke kranten is dat je berichten en
felicitaties krijgt van mensen die je in geen jaren hebt gesproken. Wie
schrijft, die bestaat weer.
Tot nu toe zijn bijna alle
recensies van 'Trien' geschreven door mannen. Dat is geen bezwaar, zeker niet
als ze lovend zijn. Maar ik raak wel benieuwd naar hoe een vrouw en zeker ook
een vakgenote het boek beleeft. Het kan mij helpen bij het schrijven van een nieuw
boek.
Daarin speelt vrijwel
zeker weer een vrouw de hoofdrol. Wandelend over Wieringen zie ik haar steeds scherper
voor me.
3 dec 2017 – 2392
Geen opmerkingen:
Een reactie posten