‘Kom maar door met die herfst,’ zei ik gisteren tegen mezelf, de bewolkte en kille dagen overziend. Op deze windstille middag geeft de zomer toch nog even gas. Na een stevig fietstochtje staat het zweet op de neus.
Op Wieringen is een prachtig nieuw fietspad aangelegd, langs de oude Wierdijk die vroeger het eiland beschermde tegen de Zuiderzee. Onderweg zie ik een kudde roodbonte koeien die naar de melkstal wordt gedirigeerd. Ik heb nooit geweten dat zich daar nog een actief boerenbedrijf bevindt.
Aan een doodlopend weggetje staat een kleine vervallen Wieringer stolp. Onbewoond. Ik voel het weer even kriebelen.
2 sept 2021 – 3461
Geen opmerkingen:
Een reactie posten