'Vond je het moeilijk om
over het ziekbed van Loes te lezen?' was de laatste vraag die ik aan mijn dierbare
schoonzus en kundige meelezer stelde. Ze schudde haar hoofd. 'Het was heel
anders.'
Vorige week liet ze zich
inslapen. Gisteren herdachten we haar in het middeleeuwse kerkje van Hall. Met
indrukwekkende woorden en prachtige muziek. Als lid van het familiekoor kon ik
amper mijn tranen bedwingen. Ik moest en zou, zoals perfectie haar eigen was.
In een lange stoet
begeleidden we haar te voet naar de begraafplaats. Nu ligt ze daar onder een
zee van bloemen. Dag lieve Maud.
3 dec 2019 – 3055
Geen opmerkingen:
Een reactie posten