Langs de dijk kuiert een
jonge boer met twee ezels aan de lijn.
Alle drie zijn ze de rust
zelve. L. loopt, angsthond als ze nu eenmaal is, er schuw langs en staat van
een afstandje te kijken hoe ik de ezels een voor een over de kop aai.
'Het zijn vriendelijke
beesten,' zeg ik.
De eigenaar loopt niet
over van enthousiasme. 'Die ene was een Sinterklaascadeau. Omdat ze niet goed
in hun eentje kunnen zijn, heb ik er een bij genomen. Nôh, veel heb je er niet
aan.'
Samen hebben ze dertig
jaar te gaan. Dat gaat vast lukken.
23 mrt 2017 – 2137
Geen opmerkingen:
Een reactie posten