S., een forse jongen met een zacht hart, zit naast me. Hij demonstreert zijn nieuwe mobieltje, met extra groot scherm zodat hij zijn studieverslagen erop kan maken.
‘Je zat toch in de bouw?’ vraagt iemand. ‘Ben je weer
op les gegaan?’
‘Ik doe de verpleegkundeopleiding in Schagen.’
Iemand waagt een flauw grapje, maar dat wordt snel
overstemd door goedkeurende geluiden.
S. straalt. ‘Kijk, er zit ook autocorrectie op.’
Ik lees mee: Ik zal me uiterste best doen...
‘Me?’
‘Shit. “Me” bestaat ook, dus dat ziet hij niet.’
Nu nog ‘hij’ corrigeren in ‘wij’.
27 aug 2012 – 559
Geen opmerkingen:
Een reactie posten