Van buiten leek het
bijna idyllisch, vertelde een oud-gevangene, toen ze van het treinstation van
Fürstenberg naar Ravensbrück moesten lopen. Overal groen en de prachtige
Schwedtsee spiegelde in de zon.
Achter de poort wachtte
een verschrikking. Uitgemergelde lichamen die als dieren vochten om korsten
brood. Overvolle barakken waar in elk van driedubbel gestapelde bedden twee
mensen moesten slapen. Kleren, of liever lompen, die maandenlang zonder
ondergoed werden gedragen. Het water was zo vervuild dat wassen geen zin had.
Alles was
onvoorstelbaar. De vernedering, het geweld, de stank, de ziektes. Maar gelukkig
ook de overlevingskracht. Tante Trien werd uiteindelijk 94 jaar.
24 juli 2014 – 1232
Geen opmerkingen:
Een reactie posten