Gaan emoties zich van mij
meester maken? Die vraag speelt door mijn hoofd voordat ik het podium bij de
jaarlijkse Ravensbrück-herdenking betreed. Als ik er sta denk ik aan tante Trien en hoe
zij hier zou spreken: met kracht en bevlogenheid.
Ik vertel over de
gefusilleerde vriendinnen en hoezeer Trien zich schuldig voelde dat ze niet mee
de dood in ging. Een inmiddels hoogbejaarde kampoverlevende moet een traantje
wegpinken.
Na afloop komen vrienden,
bekenden en onbekenden mij complimenteren. 'Goed dat je ook de terreur van de
Koude Oorlog noemde,' zegt iemand. Het licht van de vrijheid kende tal van
schaduwen.
23 april 2018 – 2533
Geen opmerkingen:
Een reactie posten