Op woensdagmiddag gingen we - kinderen uit drie
gezinnen – naar zwemles. Een achterbank vol jongetjes die geen van allen zin
hadden.
Het Sportfondsenbad lag aan de overkant van de Maas.
De grauwe muurtegels en lichtgroene grondtegels deden denken aan een gesloten
inrichting. Rillend van de kou liep ik vanuit het kleedhokje de zwemhal in.
Daar stonden strenge dames in witte kledij klaar om
ons het bad in te jagen. Het half uur baantjes zwemmen werd altijd afgerond met
twee minuten watertrappelen, waarbij het chloorwater ongeremd mijn keel in
stroomde.
Op de terugweg werd alles goedgemaakt door dikke
boterhammen met ontbijtkoek.
18 april 2018 – 2528
Geen opmerkingen:
Een reactie posten