Na het zoet komt het zuur.
De betovering van een sneeuwdek vervliegt snel als het begint dooien. Eerst verdwijnen
de witte reepjes van de takken. En daarna komt stukje bij beetje het gras tevoorschijn.
De natuur gaat weer over tot de troosteloze orde van de dag. Ze lijkt Assepoester
wel, die ook maar één avond mocht schitteren.
Een minibuitje vergezelt het
smeltwater dat van de planten en struiken sijpelt. De pas verstopte
bloembolletjes nemen het ongetwijfeld dankbaar in ontvangst. Winterontwrichting
of niet, de pimpelmees blijft onverstoorbaar zijn dagelijkse ding doen.
Ondersteboven hangen, pindaatje scoren, tussen de poten klemmen en opsmikkelen.
12 dec 2017 – 2401
Geen opmerkingen:
Een reactie posten