Ik stel het zo lang
mogelijk uit. Het is vies en je voelt je hondsberoerd. Uiteindelijk geef ik me
over aan het overgeven. Als een vaatdoek kruip ik weer mijn bed in en slaap
meteen een paar uur.
Elke keer denk ik als mij
zoiets overkomt: wanneer was de vorige keer? Mijn vader hield van al zijn
kinderen een medische dossier bij. Of hij er ook een van zichzelf bijhield weet
ik niet.
Zo georganiseerd en
statistisch bevlogen ben ik niet. Ziek is ziek en daarna probeer ik het zo snel
mogelijk te vergeten. Dat is onderdeel van de overgave.
16 nov 2017 – 2375
Geen opmerkingen:
Een reactie posten