Eberhard

Het was een ontroerende uitzending van Zomergasten, met de Amsterdamse burgemeester Eberhard van der Laan en de excellente presentatrice Janine Abbring. Er kwamen interessante filmfragmenten voorbij, waarover zinnige dingen werden gezegd. Niet dat ik het altijd met hem eens was en ben, maar dit even terzijde.
Bijna had Van der Laan mijn leven opgefleurd. Toen wij als toezichthouders bij de lokale woningbouwvereniging in de problemen kwamen, stapte de PvdA net uit het kabinet. Was Van der Laan nog minister geweest, dan was er ingegrepen, zei de verantwoordelijke ambtenaar.
Nu had een corrupt bestuur vrij spel en waren wij de pineut.


31 juli 2017 – 2266

Hoogteprint

Ik ben zo gelukkig met m'n nieuwe printer. De oude kon het papier niet meer netjes verwerken. Ondanks verwoede schoonmaakacties aan de wieltjes kwam het er telkens als een prop uit. 'Niets meer aan doen, weggooien en een nieuwe kopen,' adviseerde mijn lokale ICT-monteur.
Een printer koop je tegenwoordig voor een prikkie. Het zijn de inktpatronen waarmee je budgettair uit de bocht kunt vliegen. Samen met de winkelmevrouw kwam ik tot de voordeligste aanschaf.
Het mooiste is dat hij dubbelzijdig kan afdrukken. Ademloos kijk ik toe. Velletje inslikken, half uitpoepen, weer inslikken en dan helemaal uitpoepen. Een uitgesteld hoogtepunt, zoiets.


30 juli 2017 – 2265

Boodschap

Aan de deur staan twee gesoigneerde dames in mantelpakjes, met een attachémap in de aanslag. De knappe jongere lacht haar tanden bloot, terwijl de oudere het woord voert.
'Goedemorgen, graag wil ik uw aandacht vragen voor een bijzonder congres dat binnenkort plaatsvindt,' terwijl zij mij een kaartje in de handen wil duwen. De welkomstboodschap van de Jehova's Getuigen wordt tegenwoordig veel neutraler verpakt dan vroeger. Toen was het meteen van: 'Weet u dat Jezus het allerbeste met u voor heeft?'
Als ik zeg geen belangstelling te hebben, is het antwoord: 'Daar bent u vrij in.' Word ik niet stiekem verdoemd?


29 juli 2017 – 2264

Temouwernood

De kermis in Hippo kwam er toch. Er is net geen bloed gevloeid, maar de dorpsophef was zo groot dat gemeente en exploitant er een mouw aan hebben weten te passen. De botsauto's staan gewoon op hun vertrouwde stekkie.
De botsauto's, daar gebeurde het. Daar keek je naar de meisjes en vroeg je of er eentje in je autootje kwam zitten. Of je ging ze zoeken op de vloer om er keihard tegenaan te knallen.
Honderd jaar geleden was de Hollandse kermis een echte vrijersmarkt. Mijn tante Trien viel toen voor een knappe Friese rooie rakker met een grote bek.


28 juli 2017 – 2263

Knuffelhormoon

Het ouderschapsverlof voor mannen is goed voor de emancipatie en kan de oplossing zijn voor verschillende problemen. Dat schrijft Ton Schulpen, emeritus hoogleraar kindergeneeskunde, in De Volkskrant.
Cruciaal is het hersenstofje oxytocine, ook wel het 'knuffelhormoon' genoemd. Dat speelt een leidende rol bij moederbinding, vriendschappen en romantiek. Onderzoek laat zien dat een man die zorgtaken verricht, niet alleen meer oxytocine aanmaakt, maar ook minder behoefte krijgt om lange werkweken te maken.
Met mijn oxytocine zit het wel snor. Ik heb veel voor mijn kinderen gezorgd en heb een kolerehekel aan lange werkweken. De romantiek, tsja, dat is een ander verhaal.


27 juli 2017 – 2262

Promotie

Vandaag spreek ik met de uitgeverij over de promotie van Trien. Hoe breng je een boek over een onbekende vrouw, geschreven door een onbekende biograaf, aan de man? Of beter, aan de vrouw?
Ik weet namelijk dat ik het van de vrouwen moet hebben. Die houden van lezen, van biografieën en helemaal als het een vrouw betreft. Terwijl de meeste mannen nog steeds jongen willen zijn, op een racefiets, in een speedboot of op de golfbaan.
Laatst sprak ik iemand van Vrouwen van Nu, de vroegere Bond van Plattelandsvrouwen waarvoor Trien ook lezingen gaf. Die hebben 525 afdelingen. Kijk aan!


26 juli 2017 – 2261