In Maastricht woonden wij
tussen de parken. De wijk heet ook nu nog Villapark. Buitenspelen was geen
straf. Achter ons huis was een klein plantsoen in de vorm van een driehoek.
Daar liep een pad rondom, met in het midden een grasveldje. Dat was ons voetbalstadion.
Toen ik een jaar of zeven
was kregen mijn broertje en ik echte kicksen. Ze hadden grote ronde neuzen die
wat omhoogstonden. Een van mijn vrienden – M., van de bekende advocatenfamilie
– voetbalde regelmatig mee in zijn leren instappers. Daarna kreeg hij thuis
flink op de kop. Een andere keer deed hij het gewoon weer.
18 apr 2016 – 1837
Geen opmerkingen:
Een reactie posten