Van sommige genieën heb je
pas weet als ze overleden zijn.
Clark Terry was een van de
invloedrijkste jazztrompettisten uit de afgelopen eeuw. Hij speelde in belangrijke
bigbands, van Duke Ellington tot Count Basie, en in ontelbare kleine formaties.
Vermaard was hij daarnaast als leermeester van Miles Davis, Quincy Jones('Q')
en Wynton Marsalis.
Een prachtige televisiedocumentaire
laat zien hoe CT vanuit zijn sterfbed een jonge blinde pianist opstuwt naar
grotere hoogte. Vanonder zijn neusslang murmelt hij belangrijke riffs voor die de jongeman moet
instuderen.
Ik luister nu naar zijn
'Mackie Messer' uit 1967, met het Oscar Peterson Trio. Onvoorstelbaar swingend.
20 juni 2015 – 1539
Geen opmerkingen:
Een reactie posten