Primavera

Ik kan ontroerd raken door het lentegroen van ontluikende struiken. Vooral als het scherpe zonlicht erop valt en de bladeren een extra tinteling krijgen. Voorzichtig tonen ze hun schoonheid aan de wereld. Elk jaar zijn ze weer even verlegen. Zelfverzekerd zullen ze nooit worden.

Je zou de vergelijking met ontluikende vrouwen kunnen maken. Maar dan loop je de kans voor ouwe snoeperd te worden uitgemaakt en misschien nog wel voor erger. Remco Campert, die kan en mag het. Schrijven over hoe gelukkig hij wordt als hij meisjes met vioolkoffertjes op hun rug door de stad ziet fietsen.

Paganini, La Primavera.

29 april 2015 – 1498