V&D

Als jongetje liep ik altijd met ontzag door de V&D. Ik vergaapte me aan de rijkgevulde speelgoedvitrines met autootjes en treinen. Soms mocht ik een muntje werpen in het aquarium met het aapjesorkest. Je wist wat je kreeg en het was altijd goed.
In mijn studietijd werkte ik bij het veilingbedrijf Sotheby's. Op een avond werd een kostbare privécollectie Hollandse meesters geveild. Een fatterig geklede jongeman van rond de dertig had zijn zinnen gezet op een kleine Ruysdael. 'Niemand meer dan 280(x1000)? Eenmaal, andermaal... verkocht!'
Hij bleek een telg uit de Dreesmann-familie. Nadien kwam het met V&D niet meer goed.


5 feb 2015 – 1415

Geen opmerkingen:

Een reactie posten