De merel die elk avond op
de punt van ons dak zit te zingen, is een virtuoos. Een twaalftoonkunstenaar,
als mijn muziekoor mij niet bedriegt. Is hier een Wieringse School in de maak?
Een lid van een Brabantse
vogelwerkgroep maakte een studie naar de muzieklijnen van zijn huismerel. Hij
merkte dat de vogel steeds hetzelfde motiefje zong en daar lichtjes mee
varieerde, ook in toonhoogte.
Blijkbaar is de ene merel
de andere niet. Net zoals de ene mens alleen Frans Bauer kan nazingen en de
ander aria's van Verdi. Onze merel moet namelijk niets hebben van herhalingen.
Eigenwijs, dat is-ie.
4 juni 2014 – 1189
Geen opmerkingen:
Een reactie posten