Gaai

De gaai heeft bij mij altijd in een wat duister daglicht gestaan. Een typisch geval van een jeugdtraumaatje.
Op de lagere school werden we voorgelezen uit een boek over een eekhoorn. Daarin speelde de gaai een soort van boevenrol. Eikels jatten, herrie trappen, medebosbewoners terroriseren, allerlei vervelende geintjes haalde hij uit.
Laatst stond er een gaai voor m’n raam. Toen zag ik hoe mooi hij is. Een pastelachtig roestbruin lijfje met een kleurrijk verenrokje. Zoals je bij primitieve volkeren wel ziet.
Waarom hij ook wel Vlaamse gaai wordt genoemd is mij niet duidelijk. Een gevallen frietje zal hij zeker oprapen.

7 nov 2012 – 631

Geen opmerkingen:

Een reactie posten