Kleedje


Koninginnedag kan ik geruisloos laten passeren.
N. is de leeftijd ontgroeid om spulletjes te verkopen op een kleedje. Daarmee ben ik ontslagen van de opdracht om uit alle hoeken en gaten spullen op te diepen die ik niet eens bij het grof vuil zou durven zetten.
In Amsterdam is de vrijmarkt al jaren grove handel. Ook op Wieringen zie je hier en daar volwassenen hun onverkoopbare bagger aanbieden. Het zou me niets verbazen als het ‘wandelgangenakkoord’ van de ‘Kunduz-coalitie’ de vrijmarkteconomie extra zal stimuleren.
Ik lees dat vuinismannen maandelijks 75 euro moeten inleveren. Wat zullen zij graag dit akkoord ophalen.


30 apr 2012 – 451

Pijn

De eerste herfststorm van dit jaar heeft zich gemeld. De handbalcompetitie is inmiddels naar buiten verplaatst. N. en haar team verliezen van het weer èn de tegenstander.
Buienradar vertelt mij dat het op Wieringen amper acht graden boven nul is, bij windkracht 7. De gevoelstemperatuur durven ze niet eens te vermelden.
Op dezelfde kaart zie ik mijn tweede moederstad Maastricht lentewentelen: 19 graden bij een licht briesje. De pijn wordt niet eerlijk verdeeld. Zou de Kunduz-coalitie ook de weergoden hebben ingepakt?
Op de Facebook-pagina van Frans Timmermans likt de PvdA haar wonden. Gehavend zonder strijd, balancerend tussen macht en onmacht.

29 apr 2012 – 450

Vogelrampje

Bericht van een onaangekondigde dood. Vorige week hoorde S. een doffe klap tegen het raam.
Op het terras voor de keuken lagen twee vogels, roerloos. Een sperwer en een zanglijster.
Zonder een beroep te doen op de technische recherche leek ons de meest plausibele theorie dat zij in een gevecht de omringende obstakels uit het oog waren verloren. Gevolg: een gebroken nek of wellicht een shock, zoals zwager P. opperde.
Ik legde de dode sperwer op tafel. Daarna kwamen allerlei vogels polshoogte nemen. Een kwikstaart cirkelde kwetterend erboven, een koolmees hipte zenuwachtig langs. Ook in het dierenrijk is ramptoerisme ingeburgerd.

28 apr 2012 – 449

Ratelband

Onlangs zat Diederik Samson bij Matthijs draait door. Als kersverse fractieleider van de PvdA heeft hij het niet gemakkelijk. Maar ik ook niet. Na de bedachtzame kalmte van Cohen ben ik ijverig bezig mijn zintuigen af te stemmen op de ratelband van Samsom. Ik heb de juiste stand nog niet gevonden. Seniorproblemen, vrees ik.
De discussie tussen de twee turbopraters ging over de 3-procentsoekaze van Brussel. Diederik wil ouderwets kruidenieren – ‘mag het een procentje meer zijn?’ – een meerderheid van de Tweede Kamer niet.
Nu piest de PvdA weer naast de pot. Meedoen is soms belangrijker dan winnen, Diederik!

27 apr 2012 – 448

Ochtendglorie

Over het laantje komt een haas aangehipt. Kop naar de grond. Mijmerend over de lente die blijft aarzelen. Of rouwend over het familielid dat ontzield op de weg ligt. Vlak voor ons blijft hij staan. Hij ziet L. en gaat er meteen als zichzelf vandoor.
Op de dijk kuiert de familie Gans door het gras.Met hun lange loerende nek waken vader en moeder over hun drie koters. Kuikenlokkers en kiekendieven zullen van goeden huize moeten komen.
Het weer laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Voor het eerst zie ik Texel in volle glorie liggen. Island in the Sun.

26 apr 2012 – 447

Haags zootje


Zeven weken, zeven zonden. Leg de Catshuiscrisis ernaast en iedereen begrijpt dat de Haagse geloofwaardigheid een dieptepunt heeft bereikt.

IJdelheid/superbia – ‘Mij kan niks gebeuren’ (Rutte).
Hebzucht/avaritia – ‘Eindelijk zijn we de grootste’ (VVD).
Lust/luxuria – ‘Heerlijk, regeren zonder de PvdA’ (Verhagen).
Jaloezie/invidia – ‘Hoe komt de PVV aan onze stemmen?’ (CDA).
Gulzigheid/gula – ‘Ik heb altijd de SGP nog’ (Rutte).
Luiheid/acedia – ‘Ik weet niet waarom, maar ik trek de stekker eruit’ (Wilders).
Toorn/ira – ‘Wilders werd teruggefloten door zijn eigen fractie’ (Blok).

De kiezer mag het weer zeggen. Is zijn stem opnieuw een vrijbrief om er een zootje van te maken?

25 apr 2012 – 446

VMBO


Door wilskracht, motivatie en hard werken kan een VMBO’er er toch komen. Waar komen ze dan, is de vraag? Ook Aleid Truijens van de Volkskrant kan, in een oproep om het allerbeste uit jongeren te halen, die vraag niet beantwoorden.
R. gaat ongetwijfeld veel uit zichzelf halen. Of dat het beste is? Verleden week was er een debat-
wedstrijd op school. Haar VMBO-klas won glansrijk op punten van HAVO en VWO. ‘Ze gebruikten soms dure woorden om ons te dissen. Nou, dat heeft mooi niet geholpen.’
Truijens denkt dat het VMBO een afvalputje is. De stank komt echter van onwelriekend denken.

24 apr 2012 – 445

Debat nat


Laatst schreef ik: ‘Elk woord over Hero Brinkman is er één te veel.’ Ik hoor niets meer over hem. Kennelijk worden mijn 100 woorden goed opgepakt. Straks word ik nog een BN’er en zit ik bij Matthijs Draait Door aan tafel.
Ik doe graag nog een oproepje: ‘Zet het debat over de Hedwigepolder definitief onder water.’ En graag voor de volle 100%. Geen Ad Koppejan meer die eenderde als 100% ziet, geen Cowboy Henk meer die je op vanagtiaanse wijze verneukt waar je bij staat.
Tot slot een boodschap aan Mark Rutte: die gympen, daar had Wilders een bloedhekel aan.

23 apr 2012 – 444

Golven

We lopen over het verlaten strand. L. speurt naar zeediertjes, ik naar zinnen. Met de golven komen de herinneringen.

Tel de stenen in de stad,
Doof de lichten op de zon.
Zoek de echo, in de vallei,
Ik kan niet kijken in je ogen,
want ik struikel keer op keer
over omgevallen bomen in mijn hoofd.
Ze komen en ze gaan,
de golven van de waanzee rollen af en aan.

1983. Landschap heette ons nederlandstalige new-wavebandje. Niet erg bekend, wel hier en daar bewonderd. ‘Geef me nog zo’n landschap aan de muur,’ zei deejay Felix Meurders (Vara).
Nostalgie spoelt aan.

22 apr 2012 – 443

Nachtegaal


Het weerzien met het schrijvershuisje levert L. niet meteen een spoor van herkenning op. Als ik de kamer uit ben, ligt ze angstvallig voor de deur.
Ga ik om een boodschap, dan is zij in aardig wat staten. Ik geef het je te doen: als je doodziek bent geweest, in een vreemde omgeving moet verkeren en ook nog eens beperkt aandacht krijgt.
We slapen op één kamer. Halverwege de nacht staat L. op. Ze schudt zich uit en zwiept haar staart in mijn slaperige gezicht. Hoge nood. Buiten zingt, terwijl zij zich kromt, de nachtegaal. Op slag verdwijnt mijn boosheid.

14 apr 2012 – 442

Time-out

Soms lijd ik aan overbodigheidsbuien. Dat het niet uitmaakt wat ik zeg, want niemand luistert. Dat ik net zo goed geen offerte had hoeven maken, want de klant kan het zelf wel af (denkt-ie). Dat ik in de boekhandel sta en mezelf afvraag: waarom zou ik iets toevoegen aan al die stapels?
Nee, dan de zorg voor L. Niks overbodigs aan. Samen vechten tegen de parasiet. Wekenlang verdelgende injecties incasseren. Kilo’s die als sneeuw in de zon verdwijnen.
En kijk: ze eet weer, kwispelt, snuffelt en graaft. Tijd voor een time-out. Zij gaat aansterken, ik schrijven. Zonder 100 woorden.

13 apr 2012 – 441

Bonnen

We vierden prépasen in Hoorn. Terwijl de dames op beha- en zomerhemdjesjacht gingen, besloot ik een stapeltje boekenbonnen te verzilveren.
De enige serieus ogende boekhandel in het centrum viel na binnenkomst behoorlijk tegen. De ene helft van de winkel – de andere helft is gevuld met kantoorsnuisterijen – wordt grotendeels in beslag genomen door ‘spannende’ thrillers, hobbylectuur en esoterische scheurkalenders. Ik ging bijna verlangen naar een Selexyz-filiaal.
Op de non-fictietafel vond ik warempel twee boeken van mijn gading, waaronder het laatste deel van het verzameld werk van Karel van het Reve. Dé stilist op de kasseien van de literatuur.


12 apr 2012 – 440

Groeispurt

Eén zachte regendag maakt eindelijk voorjaar. Met een groeispurt proberen de bomen en struiken op Wieringen de achterstand op de rest van Nederland in te lopen. Het is het lot van de koudste plek in dit land, waar gelukkig de meeste zonuren tegenover staan.
De twee brutale buurschapen zijn weer aan het vreemdgaan. Ze doen zich te goed aan het frisgroene gras dat in hun eigen wei ontbreekt. Eén knoopt een gesprek aan met onze geiten. 
Ze steekt haar kop door de spijlen van het hek, met de complimenteuze boodschap: ‘Dat spreekwoord over het gras en de buren, dat klopt.’

11 apr 2012 – 439

Geldkraaningenieurs

Het ingenieursbureau Oranjewoud – beursgenoteerd, dat u het even weet – heeft de gemeenteraad van Oosterhout zo bewerkt dat zij toestemde in een nieuw hoofdkantoor op een mooie natuurplek. Het televisieprogramma De Slag om Nederland vertelde hoe het bureau had gedreigd met vertrek uit de gemeente als het plan strandde.
Oranjewoud ken ik beter dan me lief is. Enige jaren terug ontwierpen we met het Wierings Beraad, platform tegen het megalomane project Wieringerrandmeer, een alternatief plan. Oranjewoud werd dik betaald om, achter onze rug om, ons plan met een flutrapportje neer te sabelen.
Ingenieurs van de geldkraan. Prostitutie is overal.

10 apr 2012 – 438

Versie

Al enige dagen heb ik een zin in mijn hoofd. ‘Het is verrassend hoe vaak we van onszelf verlangen een betere versie van onszelf te zijn.’ Dat schrijft de Engelse geschiedkundige Tony Judt (1948-2010) in zijn boek De geheugenhut.
Als je zo’n zin al in het begin van een boek leest, kan het boek niet meer stuk. Maar klopt het wat hij schrijft? Of willen we graag bepaalde dingen beter kunnen? En andere dingen minder goed?
Judt verkeerde in de eindfase van zijn leven, geteisterd door een moorddadige ziekte(ALS). 
In die toestand wenste ik mijzelf zeker een betere versie toe.

9 apr 2012 – 437

Bezit

Ik heb gisteren voor de tweede keer het gras gemaaid. Een dag of wat heeft ons erf de allure van een Engelse landschapstuin, waarvan ik erg kan genieten. Daarna vervaagt de messcherpe lijn tussen perk en wildernis weer langzaam. Zoals de scheiding tussen beschaving en barbaarsheid ook niet altijd waarneembaar is.
Tussen de bomen komen de eerste brandnetels op. Straks voegen de hoge distels zich erbij. Samen met de braamstruiken zorgen ze voor een ondoordringbare no go area, waar de fauna vrij spel heeft.
Achter in de tuin zijn drie brutale buurschapen over het hek geklommen. Bezit is maar betrekkelijk.

8 apr 2012 – 436

Beter

D. woont aan de rand van het dorp. Hij was visserman en is nu met de vut. Meestal zie ik hem met z’n hond, die niet gehoorzaamt.
D. weet alles beter. Ben je met de motorzaag bezig, dan wil hij dolgraag laten zien hoe het moet. Sta je boompjes te verplaatsen, dan wijst D. waar ze het best kunnen staan.
Deze week werd ons laantje opnieuw geasfalteerd. De teer was amper droog of daar was D. 
‘Netjes gedaan, niet?’ zeg ik.
‘Nôh, ik zie wel lillijke plekjes,’ antwoordt hij.
Luister niet te veel naar D. Z’n hond snapt dat allang.

7 apr 2012 – 435

Kievit-sixpack (2)


Zes kievitseieren passen in een gangbaar eierdoosje, denk ik steeds. Ik kan mij echter niet voorstellen dat een kievitvrouwtje zich bezighoudt met het vermarkten van haar nageslacht. Laat staan dat zij geld kiest voor haar eieren.
Op internet vind ik een bevredigende verklaring.
De heer H. Klomp van het Instituut voor Toegepast Biologisch Onderzoek in de Natuur schrijft in 1951 het artikel Over de achteruitgang van de kievit (Vanellus vanellus). Uit eigen gedegen nestanalyse blijkt dat, als op enigerlei wijze eieren verloren zijn gegaan, het kievitvrouwtje er een compleet broedsel bijlegt.
Moraal? Ook een kievit zoekt naar rust en regel-
maat.

6 apr 2012 – 434

Kievit-sixpack


‘Zullen we naar de kievitsnesten kijken,’ vraag  ik aan N. Vroeger zou ze meteen in de laarzen schieten. Nu zorgt de oprukkende puberteit voor landerige tegenzin.
We lopen over het rommelige land, waar het merendeel van de aardappelen nog in de grond zit. Verdronken, bevroren en verrot. 
De lokale vogelvrijwilligerscentrale heeft stokken bij de nesten geplaatst, zodat de boer op zijn tellen past. In het ene nest liggen vier eieren, een gangbaar aantal. Het andere nest telt er zes, keurig in een rozet. Ik vertel het aan vriend en vogelaar R. Na enig onderzoek mailt hij: ‘Wij hebben een project.’

5 apr 2012 – 433

Selexyz (2)

We hebben geknokt en verloren. Dat zullen de directeuren van Selexyz op verjaardagen met droge ogen vertellen. Maar nu komt het: een van hen vertelde dat hij in 2002 internetwinkel Bol.com kon kopen voor twee ton. Dat heeft hij niet gedaan. Wàtte? Dat heeft hij niet gedaan.
Voor twee ton kon Selexyz vrolijk experimenteren met online verkoop van boeken. Elke ondernemer zou dat buitenkansje hebben gegrepen. Maar nee, de Selexyz-directeur rijdt liever in een autootje van twee ton.
Negen jaar later had Bol.com een omzet van 376 miljoen, twee keer zoveel als Selexyz. Twee ton had de redding betekend.

4 apr 2012 – 432

Selexyz

Toen Scheltema & Holkema, Donner, Broese Kemink en al die andere kwaliteitsboekhandels fuseerden onder de naam Selexyz haakte ik af. Alleen die naam al, verzonnen aan de borreltafel door twee steeds zatter wordende reclamejongens. ‘Jaaaaaaaaa, dit is ‘em.’ XYZ en dat is het alfabet, retteketet.
Nu ligt de keten op apegapen en dat kan ik mij goed voorstellen. Geld speelde geen rol en boeken ook nauwelijks. Tsjonge, wat een balzalen. Veel verkeersruimte en koffiezitjes, met hier en daar een tafeltje leesvoer.
Mijn ideale boekhandel? Die is rommelig, boekenkasten tot aan de nok en je kunt er je kont niet keren.

3 apr 2012 – 431

Koppejansnellen

Een van de favoriete bezigheden van het PVvee is het bezuinigen op, of beter, het afschaffen van de ontwikkelingshulp.
Hoewel het nooit een exclusief linkse hobby is geweest – in alle kerken, van Urk tot Ulestraten, wordt nog steeds grif gegeven aan Afrika – vindt Wilders het altijd leuk om progressief Nederland in de gordijnen te zien klimmen als het ontwikkelingsbudget op het hakblok wordt gelegd.
Hij popelt ook om Ad Koppejan een kopje kleiner te maken. Verhagen probeert nog een Zeeuws poldertje te vinden dat gered moet worden. Ad zijn geloofwaardigheid ligt inmiddels op de bodem van de Westerschelde.

2 apr 2012 – 430

Poollucht

We hebben de poollucht op bezoek. Marco Verhoef had het al aangekondigd. Hij zei er niet bij op wat voor bezoeking we moesten rekenen.
De gure wind geselt mens, dier en plant.  Gewapend met handschoenen loop ik in de luwte van de dijk. L. heeft een sjokdag, al sjokt ze wel voor me uit. De kou en medicatie zijn een extra last. Al lopende vallen haar ogen bijna dicht. Gelukkig brengen opvliegende eenden wat wakkerheid terug.
De meteorologische processie van Echternach – drie stappen vooruit, twee stappen achteruit – raakt ook de flora. Kunnen bladeren terug in hun knop kruipen?


1 apr 2012 – 429