Winterparadijs

In drie uur tijd is Wieringen omgetoverd tot een winterparadijs. De door de sneeuw afgedwongen stilte wordt verbroken door kerkklokken. 
Ik denk aan Gurtis, 1968. Het Oostenrijkse bergdorpje telde 150 inwoners, bijna allemaal familie van elkaar. In het eerste huis van het dorp hadden we logies met ontbijt, bij Frau Tiefenthaler. Voor het eerst sliep ik onder een machtig dekbed. De enige skipiste met sleeplift moesten we zelf platstampen.
Ik loop door de maagdelijke sneeuw. Wie zal in mijn voetsporen treden? L. draaft langs de witte sloot. Geen meerkoeten om op te jagen. Haar staart zwiept er niet minder om.

4 feb 2012 – 372

Geen opmerkingen:

Een reactie posten