Denkend aan Hindelopen zie ik de ultieme Hollandse properheid voor me.
Wieringen is daarbij vergeleken een rommeltje. Een aandoenlijk rommeltje, dat
wel.
Tegen het talud van de dijk tracht een koppeltje
krokussen zich op te richten tegen de wind. Onbegonnen werk, in de
verraderlijke nadagen van de winter. Even vermomt de zon zich als zoete
voorjaarsbrenger, om vervolgens de zure noordwester aan te kondigen.
Deze week werd ik 57. Toch kan ik er maar niet aan
wennen, aan de nawinter.
19 feb 2012 – 387
Geen opmerkingen:
Een reactie posten